Gelişmekte olan ekonomiler yabancı sermaye üzerindeki kontrolünü sıkılaştırıyor—ve rakamlar çarpıcı bir tablo çiziyor.

Bu yıl, doğrudan yabancı yatırımı hedef alan tüm politika önlemlerinin %50’si kısıtlayıcı oldu. Bu, 2010’dan bu yana gördüğümüz en yüksek oran; o dönemde kriz sonrası korumacılık dalgası hâlâ tazeydi.

Peki bu neden önemli? Çünkü hükümetler sınır ötesi yatırımlara engeller koyduğunda, sadece sermaye akışını durdurmuyorlar—istihdam yaratımını ve ekonomik büyümeyi kaynağında boğuyorlar.

İronik olan ne? Bu ekonomilerin birçoğu, DYY’nin getirdiği büyümeye acilen ihtiyaç duyuyor. Ancak politik baskılar ve milliyetçi duygular, politikayı tam tersi yöne sürüklüyor.

Bu trend kontrolsüz devam ederse, gelişmekte olan piyasalarda uzun süreli bir yavaşlama ile karşı karşıya kalacağız. Sermaye başka yerlere gidecek, yetenek göç edecek ve kalkınma açığı daha da büyüyecek.

Zaman daralıyor. Bu korumacı eğilimi tersine çevirmek sadece tavsiye edilebilir bir şey değil—geleceğini entegrasyona, izolasyona değil, bağlayan ekonomiler için varoluşsal bir mesele.