Tahmi̇n pazari düşüncesi: Korkunun yerini olasılık aldığında, gerçekten özgür olabiliriz.

Orijinal Başlık: Bir Babanın Tahmin Pazarı ile Ebeveynlik Kaygısını Giderme

Orijinal yazar: Polyfactual

Orijinal kaynak:

Alıntı: Daisy, Mars Finans

Geçen Salı sabahı, ilkokulun alma verme sırasının içinde dururken, oğlumun sırt çantasına yaslanmıştım ve donmuş durumdaydım. Geçen hafta sonu, bir başka okulda meydana gelen silahlı saldırı haberlere damgasını vurmuştu.

Okul binasına heyecanla koşarak girdiğinde, göğsümde o tanıdık gerginlik hissini hissettim - sanki bu düşmanca dünyada daha bağımsız hale geldikçe, her şeyin olabileceği kalp sıkıştıran bir his.

İşe giderken arabada dinlediğim bir uzun sesli kitabı çaldım: "Sesiz İtiraf" (Say Nothing), Kuzey İrlanda çatışmasının (The Troubles) tarihine dair bir kayıt - 1969'dan 1990'ların sonuna kadar uzanan otuz yıllık sömürge karşıtı şiddet döneminde 186 çocuğun hayatını kaybettiği bir dönem.

Kuzey İrlanda, belirli dönemlerde gerçek bir savaş alanıydı; sokaklar patlamalar, silahlı saldırılar ve askeri varlıklarla doluydu. Kitap, masum kurbanların trajedisini detaylı bir şekilde anlatıyor; en korkunç olanları, kazara yaralanan veya hatta öldürülen çocuklar. Ancak, verileri gerçekten hesapladığınızda, o korkunç dönemde bir çocuğun ölüm riski, yaklaşık olarak her 100.000 çocukta 1.2 kişiydi.

Tahmi̇n pazari (Prediction Markets) katılımı, beynimdeki analiz kısmını açmamı sağladı, bu da daha önce çözülmesi imkansız görünen sorunları ele almama yardımcı oldu. Amerika'daki kampüs silahlı saldırılarına dair verileri hesapladım.

Şu anda, K-12 öğrencilerinin kampüs silahlı saldırıları sonucu ölüm riski yılda her 100.000 öğrenci için yaklaşık 0.06 kişidir. Oğlum - 2025 yılında devlet okuluna gidecek bir öğrenci - 1975 yılında Belfast'ta okuyan çocuklardan daha düşük bir istatistiksel riskle karşı karşıya. Başka bir deyişle, Kuzey İrlanda çatışma döneminde, bir çocuğun şiddet yoluyla öldürülme olasılığı, bugün ABD'deki öğrencilerin kampüs silahlı saldırılarında ölüm olasılığının 20 katıdır.

Bu farkındalık, okulda meydana gelen silahlı saldırıların daha az trajik olmasını sağlamadı. Her bir silahlı saldırı, çocukları koruyamayan toplumun bir başarısızlığı olan mutlak bir felakettir. Ancak beklenmedik bir etki yarattı: Oğluma özgürce yaşaması için izin vermemi sağladı.

kaygı tuzağı

Bilgi çağındaki ebeveynlik sorunlarıyla ilgili olarak, kimsenin sana söylemediği bir şey var: Beyniniz riskleri değerlendirme konusunda temelde kötüdür. Beynimiz doğal olarak canlı, duygusal tehditlere tepki verir - bu, ani haber alarmları ve Twitter/X'in sürekli bildirimleriyle birlikte gelen korkunç olaylardır. Ancak, bu tehditleri temel olasılık ve istatistiksel olasılıklarla doğru bir şekilde tartmakta pek iyi değiliz.

Bu, tahmin pazarının düşünce yapısının işlevini tam olarak yansıtır.

tahmi̇n pazari, birden fazla kaynaktan gelen bilgileri bir araya getirerek ve insanların kendi inançlarına gerçek bahisler koymaya zorlayarak çalışır. Duygusal akıl yürütmeyi cezalandırdığı ve doğruluğu ödüllendirdiği için gürültüyü kesmede mükemmel sonuçlar verir.

Kendi hislerinize dayanarak tahmin pazarında bir pozisyon sürdüremezsiniz, somut olasılıklar açısından düşünmelisiniz, duyguları bir kenara bırakmalısınız. Hepimizin çocukların güvenlik sorunlarına kayıtsız birer hesap makinesine dönüşmesini önermiyorum.

Önerim, tahmin pazarlarının etkin bir şekilde çalışmasını sağlayan bu psikolojik model gibi bir olasılık düşünme çerçevesi benimsemektir; bu, yaşamı gerçekten iyileştiren bir araç haline gelebilir.

Olasılıkları yapılandırmak

O sabah çocuğu okula bıraktıktan sonra, bu düşünce çerçevesini daha fazla kaygıya uygulamaya başladım. Onları inkar etmek için değil, makul boyutlarına geri dönmelerini sağlamak için.

Benim araba kullanma sıklığım sıradan bir insandan daha yüksek, bu yüzden ilgili verileri kontrol ettim: Amerikalıların trafik kazaları nedeniyle ölüm riski yılda yaklaşık her 100.000 kişiden 12'si. Bu gerçekten de başlıca ölüm nedenlerinden biri, risk açıkça çok yüksek. Ancak daha önce düşünmediğim bir nokta var: Kendimi dikkatli bir sürücü olarak ayarladığımda, TikTok canlı yayını yapmadan araba kullanırken, kişisel riskim belirgin bir şekilde azalıyor.

Başka faktörler de var: Ben alkolle araç kullanmıyorum, her zaman emniyet kemerimi sıkı bir şekilde takıyorum, araç kullanmadığımda mesaj atmıyorum ve arabam modern güvenlik özellikleriyle donatılmış durumda; bunlar benim ebeveynlerimin sahip olmadığı şeyler. Her bir faktör riski daha da azaltıyor.

Veri hesaplamaları aracılığıyla, sürüşün gerçekten de risk taşıdığını fark ettim, ancak benim özel risk durumum haberlerde ima edilenin çok altında. Daha da önemlisi, bu bana gerçekten önemli olan şeyleri netleştirdi: Kontrol edebileceğim davranış faktörleri. Riski tamamen ortadan kaldıramam, ama dikkatli olabilirim.

tahmi̇n pazari'nın düşünce tarzı, şu temel soruyu ortaya koyuyor: Tüm mevcut bilgiler arasında gerçekten neye odaklanmalıyım?

Belirsizlik altında karar verme

Bu düşünme şekli, önemli yaşam kararlarında özellikle güçlüdür. İş fırsatları için taşınmalı mıyız? Çocuklarımız sınıf atlamalı mı? Deneysel ketamin tedavisi denemeli miyim?

Geleneksel öneri, artıları ve eksileri listelemeyi veya "içgüdüye kulak vermeyi" içerir. Ancak tahmin pazarı düşüncesi, farklı sonuçların olasılıklarını tahmin etme, bu sonuçlara kabaca bir değer atama ve ardından beklenen değer hesaplamasına dayanan önerilere bakma gibi daha yapılandırılmış bir yaklaşım sunar.

Eşim daha düşük bir gelir ancak belki daha tatmin edici bir iş değiştirmeyi düşündüğünde zor bir duruma düştük.

Sonra adım adım parçalamaya başlıyoruz:

⇨ Onun daha mutlu olma olasılığı nedir? (Biz %70 olarak tahmin ediyoruz)

⇨ Ne kadar mutlu olacak? Bunu kaba bir ölçekte değerlendirebiliriz.

⇨ Mali baskının ciddi sorunlar yaratma olasılığı nedir? (Biz %20 olarak tahmin ediyoruz) • Bu sorunlar ne kadar ciddi olacak?

Sadece bu analiz süreci aracılığıyla, henüz nihai bir sonuca ulaşmadan, düşüncelerimizi açıkça ortaya koyabildik. Finansal risklere aşırı odaklandığımızı fark ettik, çünkü bu çok somutken, tatmin faktörünü göz ardı ettik, çünkü bu daha belirsiz.

Tahmi̇n pazari düşüncemiz bizi varsayımlarımızı netleştirmeye zorladı. Değişiklikler yaptık, bazen gerçekten zor oldu ama bu doğru bir seçimdi.

Çerçevenin sınırlamaları

Bir noktayı netleştirmem gerekiyor: Bu, hayatı bir elektronik tabloya indirgemek anlamına gelmiyor. Ancak, hayattaki birçok mücadele, abarttığımız tehditler olarak görülebilir veya riskleri yanlış değerlendirdiğimiz için göz ardı ettiğimiz fırsatlar olarak değerlendirilebilir.

Olasılık düşüncesi soğukluk veya hesaplama anlamına gelmez; bildiğimiz şeylerle korktuğumuz şeyler arasında dürüst kalmak anlamına gelir. "Bu korkutucu hissettiriyor" ile "Bu gerçekten tehlikeli" arasında ayrım yapmayı gerektirir.

Günlük yaşam tahmin pazarı

Gerçek durum şöyledir:

Karar vermeden önce: "Ne yapmalıyım?" diye sormayın, bunun yerine "Olası sonuçlar neler? Her bir sonucun olasılığı nedir?" diye sorun. Bunları yazın ve kaba bir yüzde verin. Düşüncelerinizin hangi alanlarda net olmadığını görebilirsiniz.

Kaygı hissettiğinizde: Kendinize değerlendirmelerinizi değiştirecek ne tür bir kanıtınız var diye sorun. Eğer değiştirecek hiçbir kanıt yoksa (örneğin risk %0.001 olsa da %10 olsa da aynı şekilde endişeleniyorsanız), o zaman karşılaştığınız şey kalibrasyon yapılmış bir endişe değil, farklı bir yöntemle ele alınması gereken yaygın bir kaygıdır.

Tekrarlayan endişeler için: Onları kaydedin. Çocuklarım hakkında endişelendiğim her durumu kaydetmeye başladım. Bir hafta sonra, endişelendiğim o canlı sahnelerin hiçbirinin gerçekleşmediğini, ancak hiç endişelenmediğim bazı şeylerin (örneğin, oyun alanında yaralanmalar ya da beklemediğim yeni bir davranış problemi) gerçekten olduğunu gördüm. Bu, endişelerimi tamamen durdurmamı sağlamadı, ama dünyayı daha nesnel bir şekilde görmemi sağladı.

Partnerle çatışma yaşandığında: Bir şeyin "çok tehlikeli" veya "tamamen güvenli" olduğunu tartışmak yerine, ona sayısal değerler verin. Örneğin: Klinik kloramin keton tedavisinin sonuçları nedir? Araştırma grubunda kaç kişi kötü bir deneyim yaşadı, kaç kişi ise tamamen ruhsal bir yeniden doğuş ve psikolojik sağlık sorunlarının hafiflemesini yaşadı? Verileri toplayın ve sonra karar verin.

Dağıtımda yaşamak

Bu düşünce tarzından elde edilen en derin içgörü, herhangi bir tek kararın değil, yaşadığımızın olasılıksal bir evrende olduğunun kabulüdür. James Clerk Maxwell şöyle demiştir: "Bu dünyanın gerçek mantığı olasılık hesaplamasıdır."

Kötü şeyler olur, iyi şeyler de olur. Çoğu şey bu ikisi arasında bir yerlerde olacaktır. Sıfır risk elde etmek için optimizasyon yapamazsınız ve bunu yapmaya çalışmak, hayatın tam dokusunu kaçırmanıza neden olabilir.

Kuzey İrlanda çatışması dönemindeki ebeveynlerimi düşündüğümde, etraflarında gerçek bir şiddet olmasına rağmen her gün çocuklarını okula göndermelerinin ihmal olduğunu düşünmüyorum. Mantıklı bir tercih yaptılar: hayat devam etmelidir ve başka bir seçenek - çocukların korkudan evde kilitli kalması - farklı bir trajedi biçimidir.

Tahmin pazarı düşüncesi nihayetinde kesinlik değil, netlik sunar. Korkusuzluk değil, hedefe yönelik endişe vardır. Riskleri ortadan kaldırmak değil, hangi tehlikelerin davranışlarımızı değiştirmemiz gerektiğini, hangilerinin ise değiştirmememiz gerektiğini akıllıca ayırt etmektir.

Oğlumu okula gönderirken hâlâ endişeli hissediyorum, belki de sonsuza dek böyle olacak. Ama şimdi, göğsüm sıkışmaya başladığında, kendime şunu sorma fırsatım var: Bu korku gerçek riskle orantılı mı, yoksa beynim genellikle yaptığı şeyi mi yapıyor - felaket senaryoları kurmak, tehditler aramak ve en sevdiklerimi korumaya çalışmak?

Genellikle ikinci durumdur. Ve ben yavaş yavaş, onun okul kapısından rahatça girmesini sağlarken, kendi ruh halimi de biraz daha rahat hale getirmeyi öğreniyorum.