【Ding Feng Bo】

Yedinci Mart,
Sha Hu yolunda yağmura yakalandık,
Yağmurluklar önden gitmişti,
Yoldaşlarımın hepsi perişandı,
Bir tek ben fark etmedim.
Sonra hava açıldı,
Bu şiiri bu yüzden yazdım.
Bırak yapraklara vuran yağmurun sesini dinleme,
Neden mırıldanıp sakince yürümeyesin ki?
Bambu baston, saman ayakkabı atı hafifçe geçer,
Kim korkar?
Bir pelerinle, ne dumanlı yağmurdan ne hayattan çekinirim.
Serin ilkbahar rüzgarı sarhoşluğumu dağıtırken,
Biraz üşütüyor,
Ama dağın tepesinden eğik güneş yine karşılıyor beni.
Başımı çevirip geçmişin kasvetli yerine bakınca,
Dönüp gidiyorum,
Ne rüzgar var ne yağmur, ne de güneş.