Varlıklarını zincirler arası taşıyan herkes o iç karartıcı hissi bilir. Onayla tuşuna basarsın, sonra önündeki on dakika boyunca blok gezginlerini hayatın buna bağlıymış gibi yenilersin. Ekran görüntüleri mi? Evet, klasörlerim dolu—her ihtimale karşı, işlemler boşluğa karışırsa diye.

Bu paranoya yıllarca peşimi bırakmadı. Ta ki Beyond’u deneyene kadar. Beni etkileyen şey süslü bir arayüz ya da hız iddiaları değildi. Daha basit bir şeydi: öngörülebilirlik. Artık transfer sırasında fonlarının nerede olduğunu tahmin etmeye çalışmak yok. Süreç... sadece çalıştı. Şeffafça. Hatta sıkıcı bir şekilde. Ve kriptoda, sıkıcı altyapı tam da daha fazla ihtiyacımız olan şey.