#美股2026展望 Bu pazarda uzun süre yaşayan herkesin anladığı bir gerçek var: Trende zorla kapılma.

Gece yarısı iki, ticaret grubunda biri bana sordu: "Nasıl bu kadar fazla yatırım yapmaya cesaret ediyorsun?"

Birkaç kelime yazdım ve sildim, sonunda sadece şunu yanıtladım: "Çünkü en kötü ne kadar kötü olabileceğini biliyorum."

Bu sözler garip gelebilir ama bu, yıllardır mücadele ederek çıkardığım hayatta kalma kuralıdır - üç sigorta.

İşleme başlamadan önce, her bir işlem için bir fünyeyi devreye alıyorum. Ne kadar sert bir piyasa olursa olsun, sadece belirlediğim aralıkta hareket edebilir. Hesabımı bir kerede yakmak mı istiyorsun? Olamaz.

Pozisyon eklemeden önce, ana sermayenin hala güvenli bölgede olduğunu defalarca doğrulayacağım. Pozisyon nasıl dağıtılacak, aklımda bir detaylı hesap var, en kötü ihtimalle başa baş kapatırım, büyük kazanç olup olmayacağı şansa bağlı, ama asla iflas etmeyeceğim.

Yatırım yapmadan önce, elde ettiğim kârın bir kısmını kilitlerim. Bu paralar basamak gibi, sağlam bastım mı düşmüyor, geri dönüş geldiğinde de kaybolmuyor. Böylece bu işlem kesinlikle kârlı bir durum oluyor, sadece ne kadar kâr elde edeceğim meselesi.

Üç katmanlı koruma bir araya geldiğinde, işlemleri bir yemek gibi yapabilmemin güven kaynağıdır.

Hayat temposu da yavaşladı. Her gün piyasayı izlemek, işe gitmek gibi; kar yavaş yavaş geliyor, mortgage ödemek için yeterli, sebze almak için yeterli, kahve içmek için yeterli. Uygulamayı kapatıp spor salonuna gidiyorum, geri döndüğümde hesabımda biraz cep harçlığı oluyor. Bunu maaş olarak görüyorum, tek farkı patronun piyasa olması ve işe gitmek için disiplin gerektirmesi.

Bir süre, piyasa aniden hareketlendi. Bir boğa mumunun ardından bir diğeri, sanki bir tren hızlanarak bir dağ tünelinden çıkıyordu. Panik yapmadım, peşinden koşmadım, sadece kurallarıma sadık kaldım ve kazancın kendi kendine koşmasına izin verdim. On günden fazla süren kazanç, başkalarının altı ay boyunca uğraşmasına yetecek kadar.

O gün pencereye yakın bir kafede oturuyordum, dışarıdaki insanların gelip geçişlerini izliyordum ve içimde çok iyi biliyordum ki: bazı mesafeler sadece tamamlanmak için zamana ihtiyaç duyar.

Şimdi sosyal medya platformunu açtığımda yine o göz alıcı gönderiler: "Yine tasfiye oldum!"