Hiç, zorla yarattığınız şeylerin bir gün kaybolabileceğini düşündünüz mü?

Sunucu çöktü, platform kapandı, eserler çalındı - bunlar geleneksel internette çok yaygın olaylar. Sokak sanatçılarının yaptığı duvar resimleri yıkılabilir, bağımsız müzisyenlerin demo kayıtları sabit disk arızası nedeniyle kaybolabilir, yazarların ilham kaynakları ise platformun kapanması nedeniyle geri getirilemeyebilir.

Linea'nın çözmek istediği tam olarak bu sorun.

Altyapısı olarak blockchain kullanıyor ve eserlerinizi zincire kazıyor. Bu ne anlama geliyor? Yani bir kez yüklendiğinde, teorik olarak kalıcı olarak saklanabilir, kimse istediği gibi silemez veya değiştiremez. Bulut depolama hizmetlerinin bir gün hizmeti durdurabileceği gibi, sosyal medya platformları da birden hesabınızı kapatabilir ve emeklerinizi boşa çıkarabilir. Bu tür bir "dijital ölümsüzlük", yaratıcılar için gerçek bir güvenlik hissi sunuyor.

Daha da önemlisi - seçici değil.

Senin çizimin Picasso tarzı mı yoksa piksel graffiti mi? Yazdığın ciddi bir edebiyat mı yoksa internet fıkrası mı? Yaptığın senfoni mi yoksa elektronik deneysel müzik mi? Bu ekosistem içinde hepsi eşit muamele görüyor. Sistem sadece depolama ve doğrulama ile ilgileniyor, ünlü olmadığın için ağırlığını azaltmayacak, eserlerin niş olsa bile görünürlüğünü kısıtlamayacak. Teknik düzeydeki adalet, az bilinen yaratıcılığa daha fazla olasılık sunuyor.

Artık bazı insanlar burada oldukça yaratıcı şeyler yapmaya başladı: Bazıları akıllı sözleşmelerle etkileşimli romanlar oluşturuyor, okuyucunun seçimleri hikayenin akışını anlık olarak etkiliyor; bazı kripto sanatçılar eserlerini parçalı NFT'lere dönüştürüyor, koleksiyonları bir bulmaca oyununa çeviriyor; ayrıca müzisyenler demo kayıtlarını doğrudan zincir üzerindeki telif hakkına dönüştürüyor, ara elemanların kazancını ortadan kaldırıyor.

Her türlü yaratıcılık, Linea'da somut bir olasılık buldu.