Fiziksel bir bakış açısıyla blok zincirini yeniden incelemek, birçok şeyin aniden mantıklı hale gelmesini sağladı.

Kullanıcıların zincir üzerindeki çeşitli eylemleri - işlem, madencilik, imza yetkilendirme - özünde karmaşık bir enerji girişi gibidir. Zincir üzerinde nihayetinde belirlenen o durum, hassas bir şekilde kalibre edilmiş düzenli bir iş gücü çıktısı gibidir. Bu açıdan bakıldığında, Linea daha çok karmaşık bir şekilde tasarlanmış bir termal motor gibidir: dağınık kullanıcı niyetlerini yutar, sıralayıcı ve kanıtlayıcı kombinasyonuyla tekrar tekrar döver ve arıtır, en sonunda Ethereum ana ağında doğrulanabilen, düşük entropili bir belirlenmiş sonuç çıkarır. Elbette, bu süreç bedelsiz değildir - hesap gücü tüketimi, elektrik giderleri, zaman maliyeti, bunların hepsi gerçek dünyaya ödenmesi gereken "atık ısı"dır.

Linea'nın tasarım felsefesi söz konusu olduğunda, üzerinde düşünmeye değer iki karar var. Birbirine biraz çelişkili gibi görünüyor.

İlk olarak şunu söyleyelim: Tam EVM uyumluluğu. Bu, bu "motorun" "hazır yakıtı" tüketebilmesi gerektiği anlamına geliyor - Ethereum ekosisteminde zaten dağıtılmış olan çok sayıda sözleşme ve sayısız kullanıcı davranış modeli. Faydaları açık: Yakıt kaynağı bol ve elde etme maliyeti son derece düşük. Geliştiricilerin kodu yeniden yazmasına gerek yok, kullanıcıların alışkanlıklarını değiştirmesine de gerek yok, mevcut sözleşmeleri ve trafiği doğrudan bağlayabilirler.

İkinci karar: Son durumu Ethereum'a sıfır bilgi kanıtı ile sabitlemek, güvenlik ana ağdan doğrudan miras alınır.

Bu iki seçenek bir araya geldiğinde, "Ethereum öncelikli" bir işletim mantığı oluşturuyor: Tüm işlem ücretleri yine ETH ile hesaplanıyor ve protokol seviyesinde akıllıca bir tasarım yapıldı - bir kısmı ETH doğrudan yok ediliyor, diğer kısmı ise LINEA token'ını geri almak ve aynı anda yok etmek için kullanılıyor. Böylece, kullanım arttıkça, ETH ve LINEA olmak üzere iki varlığın arzı aynı anda daralıyor ve iki yönlü deflasyon baskısı oluşturuyor.