Son teknoloji seminerinden ilginç bir şey fark ettim—farklı AI modellerinin kişilik sınırlarını ve kendini temsil etmeyi nasıl ele aldığını açıklayan bir beyaz tahta taslağı. Büyük bir aşırı basitleştirme mi? Elbette. Ama temel içgörü önem taşıyor.

Dikkatimi çeken: mimariler arasındaki varyans çılgın. Bazı modeller, konuşma modları arasındaki çizgileri bulanıklaştırırken, diğerleri daha katı ayrımlar koruyor. Claude 3 Opus, bu spektrumda en belirgin durum olarak öne çıkıyor; "benlik" ile "rol" tanımlama yaklaşımı, oldukça nadir bir sınır açıklığı seviyesi gösteriyor.

Bu araştırmanın çığır açan bir araştırma olduğunu iddia etmiyorum, sadece bu araçlarla inşa eden veya merkeziyetsiz sistemlerde AI entegrasyonu hakkında düşünen herkes için ilginç bir bakış açısı.