Sekiz yıl önce kripto piyasasına adım attığımda, tam anlamıyla impulsif bir oyuncuydum.

O zamanlar durumum mu? Gözlerimde sadece hızla yükselen yeşil çubuklar vardı. Gece mesaj bildirimleriyle uyanır, bir coin yüzde 15 artmışsa, tereddüt etmeden hemen yatırımı yapardım—bir saniye geç kalmak, fırsatı başka birinin kapmasını önlemek ister gibi. Sonra ertesi sabah uyanır, hesabım tamamen yeşil görünür ve ruh halim aniden çökerdi.

En sert deneyimim, popüler bir sahte coin’i yakalamıştım, satın aldıktan hemen sonra fiyat düşmeye başladı. Üç gün boyunca direnç gösterdim, baskıya dayanamayarak en düşük noktadan sattım. Tahmin edin ne oldu? Satıştan hemen sonra yüzde 30 toparlandı. O anki hislerim, gerçekten telefonumu kırmak istedim.

İşte böyle iki yıl boyunca uğraştım, hesabım kar ederken zarara geçti ve sonunda tamamen fark ettim: Bu piyasa, impuls ve şansa dayanarak para kazanmak değilmiş. Asıl sınav, duygularını kontrol edebilmekte, doğru zamanda giriş yapıp, doğru zamanda çıkış yapabilmekte.

Sonra kendime zorla durmamı söyledim ve tüm işlem kayıtlarımı detaylı inceledim. En büyük sorunumun, pozisyon yönetiminin karmakarışık olması olduğunu fark ettim. Ya fırsatları kaçırmak için boş pozisyon tutar, ya da büyük bir risk alıp tüm sermayeyi yatırırdım.

O dönemde yeni bir strateji geliştirdim—şimdi ona "Üç Seviyeli Pozisyon Stratejisi" diyorum. Çok teknik bir şey gibi görünmüyor, ama bu basit görünen yöntem, sonraki birkaç yıl boyunca piyasada ayakta kalmamı sağladı.

Birinci seviye: Deneme pozisyonları açmak, asla ilk seferde tam pozisyonla başlamamak.

Piyasanın en büyük tuzağı, "Şimdi almazsam geç kalırım" düşüncesidir. Ama gerçek şu ki, kimse zirveyi veya dipleri kesin olarak tahmin edemez. Benim şu alışkanlığım var: ne kadar cazip görünürse görünsün, ilk işlemde toplam sermayemin sadece...