#美国终止政府关闭 Bu çevrenin en acı gerçeği? Seni zengin olmanın sırlarını öğretmek değil, dört kelimeyi anlamaya zorlamak: Yerinde durmak.

Hikaye 2020'den başlıyor. Bir arkadaş 5000U ile işe girdi, altı ayda 100.000'e ulaştı. Hepimiz ona bir kısmını nakde çevirmesini söyledik, ama o ne dedi? "Ne acelesi var? Hedef 500.000, şu an sadece açılış tabağı bile değil." Sonra ne oldu? Piyasa döndü, 100.000 ikiye katlandı ve sonunda sadece 500U'ya biraz geçti. O gün ekranına boş boş bakarken hatırlıyorum, parmakları para çekme tuşunun üzerinde asılı kaldı, sonunda hiçbir şeye basmadı. O günden sonra, hiçbir ticaret uygulamasını açtığını görmedim.

Kendim mi? Ben de okul ücreti ödedim. Hesabım 600 bin U'ya ulaştığında aklımda sadece "bir milyonu geçmek" kelimeleri kaldı, durduramadım. Sonuç olarak bir düzeltme geldi ve doğrudan 200 bine düştü. Gündüzleri her şey normalmiş gibi davrandım, geceleri kapak kapatınca o yeşil şelale aklımdan çıkmadı, uyuyamaz hale geldim.

O zaman gerçekten anladım: Bu işte rekabet edilen şey kazanılan miktar değil, ne kadarını alabileceğin. Çok fazla insan "son bir kazanç" takıntısı yüzünden öldü - kâr elde ettiklerini sanıyorlar, aslında sıfırlanmayı bekliyorlar. Gerçek ustalar asla o son lokmayı kapmaya çalışmaz.

Şimdi kendime katı bir kural koydum: İki katına çıktı mı? Hemen üçte birini çekip git. Üç katına çıktı mı? Doğrudan yarısını alıp banka hesabına yatır. Bu pes etmek değil, uyanıklık — ekrandaki o rakamlar ne kadar güzel olursa olsun, cebime girmeden hepsi bir hayal.

Piyasa gelecek, fırsatlar her zaman var. Ama ana para sıfırlanır mı? Oyun direkt Game Over.

Bugüne kadar anladım ki: kazanmak önemli, kazanılanı korumak daha da önemli.