Bu iki hafta içinde "aptalca" bir şey yaptım—belirli bir Layer2 projesinin token beyaz kağıdını, yakım kurallarını ve ekosistem dağıtım belgelerini detaylıca inceledim, ayrıca test ağında birkaç tur "kros-çevrim-destek-küçük tutar transferi" tam sürecini kendim denedim. Sonuç? Bu zincir artık sadece "işlem hızı ve düşük Gas" gibi cazip özelliklerle öne çıkan bir pazarlama takımı değil, token nasıl çıkarılır, kime verilir, çok kullanıldığında nasıl geri alınır gibi stratejileri gerçekten doğrulanabilir mühendislik çözümlerine dönüştürmüş.

Öncelikle toplam arz kısmına değinecek olursak. Yaklaşık 720 milyar adetlik arz, dağıtım mantığı doğrudan akıllı sözleşmeye yazılmış: %60'tan fazlası ekosistem geliştirme ve erken kullanıcı katkılarına ayrılmış, ekip kısmı ise çoklu zaman kilitleriyle kilitlenmiş durumda. Bu, sadece PowerPoint'te hayal kurmak yerine, "paranın nereye kullanılacağı" işini kodla sabitlemek anlamına geliyor. İlk açılışta bir miktar airdrop kullanıcılarına ve likidite havuzlarına serbest bırakılacak, bu da kısa vadede piyasa dolaşımını belirgin şekilde artırabilir; bu zaman dilimini yakından takip etmek gerek.

Daha da etkileyici olan, geçen yıl 11 Kasım'da devreye alınan çift yakım mekanizması: her onayladığınız zincir içi işlemde, sistem ETH ve ilgili token'ın yakım ve geri alım sürecini eşzamanlı tetikliyor. Basitçe anlatmak gerekirse—ağ ne kadar aktif olursa, token o kadar kıt hale geliyor. Geleneksel projelerin sadece "deflasyon" sloganı atması yerine, burada kullanıcı davranışlarını doğrudan arz ayarına bağlıyor.

Kendi testimde fark ettim ki, birkaç dolar tutarındaki küçük çaplı kros-çevrim işlemlerinde bile blok gezgininde yakım kayıtlarını görebiliyorsunuz. Bu "ne kadar çok kullanırsan, yakım o kadar yoğun olur" tasarımı, uzun vadeli tutucular için gerçekten bir bariyer oluşturuyor. Tabii, bu aynı zamanda projenin ekosistemi canlı tutacak yetkinlikte olması gerektiği anlamına geliyor; aksi takdirde, yakımlar çok olsa da sadece kendini tatmin etme olur.