Bugün tüm gün ilk adım virtual'ı tamamladım, 1.03~1.36, ikinci adım, Coai'ye geçiş 9.2~12.3. Üçüncü adım, AI16z'ye geçiş, 0.065~0.074,

Sonunda üçlü bileşiği tamamladım. Gerçekten uzun zamandır bunu başaramamıştım. Bu yıl gerçekten çok kötü geçti. Bugünün anlamı ne kadar para kazandığım değil, geçen yılki duygumu bulmuş olmam. Fakir bir çocuk olarak, kendime kendimi kanıtlamak istediğim kadar, başkalarına da kendimi kanıtlamak istiyordum. Ama bu duyguyu bulmuş olabilirim, ama gerçek his çoktan kaybolmuş durumda. Çünkü artık his yok. O fakirken aniden zenginleşme duygusu, kendimi bir tanrı gibi hissetmek, çocukça ama değerli bir his. Buna çok değer vermek lazım. B-çevresinde geçen bir buçuk yılda 50 kilo aldım, saçlarım döküldü, ekran takibinden belim ağrıdı, yüzümdeki kırışıklıklar derinleşti, ne mutluluk ne hüzün hissetmiyorum, işe, hayata özel bir kayıtsızlık var, nesnelere de kayıtsızım, artık kalp atışım yok. Parayı seviyorum demektense, hisleri seviyorum demek daha doğru. İnsan hislerini kaybettiğinde, ölmüş gibi hissediyor. Büyülü sanal dünya, hayali kripto dünyası, benim algımı değiştirdi, hayat yolumu değiştirdi, karakterimi değiştirdi. Para, beni bir çöp haline getirdi; düzgün çalışmayan, düzgün iş yapmayan, insanlara düzgün davranmayan, her şeyde kayıtsız olan bir çöp. Hayatın anlamını kaybettim, ben o en büyük soğanım. Abonelik ücreti dolandırıcılarından daha kötü durumdayım; en azından onlar yavaş yavaş para biriktiriyor, adım adım hedefleri var. İşte gerçek durum bu.