Lufthansa'nın Sert Gerçekleri: 2030'a Kadar 4.000 İş İşi Kayıp Tehlikesinde

Havayolu endüstrisinde giderek daha tanıdık hale gelen bir adım olarak, Lufthansa Grubu 2030 yılına kadar dünya genelinde yaklaşık 4,000 işin ortadan kaldırılacağını açıkladı. Bu kesintilerin çoğunun şirketin ana vatanı Almanya'daki çalışanları etkileyeceğinden şaşırmadım. Bu kesintilerin "operasyonel rollere değil, idari rollere odaklanacağını" hızlıca belirtiyorlar - bu, işsizlikle karşılaşanlar için pek bir teselli sunmayan klasik bir kurumsal eufemizm.

Bu işten çıkarmaların arkasında Lufthansa'nın 2028-2030 için iddialı finansal hedefleri yatıyor: %8-10 arasında ayarlanmış EBIT marjı, vergi öncesi %15-20 ayarlanmış ROCE ve yıllık 2,5 milyar €'yu aşan ayarlanmış serbest nakit akışı. Havayolu ayrıca mevcut temettü politikasını sürdürmeyi planlıyor - bu da binlerce kişinin işsizlikle karşı karşıya kalırken hissedarları memnun tutmak anlamına geliyor.

Filon modernizasyon planı, 2030 yılına kadar 100 uzun menzilli uçak da dahil olmak üzere 230'dan fazla yeni uçağın eklenmesini öngörüyor. Bu büyük sermaye harcaması, "verimlilik" önlemlerinin insani maliyetiyle karşılaştırıldığında öncelikler hakkında sorular gündeme getiriyor.

Bu modeli sektörde defalarca izledim. Şirketler teknolojik ilerlemeyi ve finansal hedefleri öne çıkarırken, iş gücünü göz ardı ediyorlar. Lufthansa'nın açıklaması, çalışanların "optimizasyonun" yükünü taşıdığı ve yöneticilerin ile hissedarların ödülleri topladığı bir kurumsal yeniden yapılandırmanın bir başka örneğini temsil ediyor.

Zamanlama, havayolu endüstrisi pandemiden sonraki kesintilerden kurtulmaya devam ederken özellikle kayıtsız geliyor. Bu 4,000 iş, aileleri, ipotekleri ve geleceği belirsizlik içinde kalan gerçek insanları temsil ediyor - tüm bunlar, çeyrek raporlarında etkileyici görünecek keyfi finansal ölçütleri yakalamak uğruna.