2022 yılında, kardeşi düğün yaptı, damat odasında, birkaç kadeh içtikten sonra, şaka yollu kendisiyle dalga geçerek şunu söyledi: "Artık 31 yaşındayım, hala anne babama başvurarak çeyiz parası almak zorundayım."

O an, gülümseyerek kadehimi kaldırdım ama içimde bir iğne batmış gibi hissettim. O gece geri döndüğümde, borsa ekranını açtım ve SOL'un 109U'dan 89U'ya düştüğünü gördüm, aklımdan geçiyor: "Bir tepki mi? Bir hamle yapalım!"
Böylece, iki yılda biriktirdiğim 90.000'i tamamen yatırdım.
Önümüzdeki birkaç gün, piyasa sanki benimle dalga geçiyordu. SOL 80U'dan 95U'ya yükseldi, o rakama bakarken kalbim boğazımdan fırlayacak gibi atıyordu. O an, kendimi toparlayacakmışım gibi hissettim, kar almak mı? Şaka mı! Bu dalga kesinlikle yüzü geçecek!
Sonuç olarak, üç gün sonra pazar yönünü değiştirdi ve yerin merkezine doğru düştü.
SOL, 40 dolara kadar düştü, likidasyon uyarısı ekranda belirdi, hesabımda sadece 200U işlem ücreti kaldı. Titreyen ellerimle çıkışa bile doğru dürüst tıklayamıyordum, gözyaşlarım gözlerimde dolaşıyordu. O gece, ilk kez "kripto dünyasının bıçağını" hissettim, insanı uyandıracak kadar soğuk.
Sonradan anladım ki, gerçek ustalar en çok para kazananlar değil, zarar durdurmayı göze alabilen, sakin kalabilen ve ne zaman geri çekileceğini bilenlerdir.
Kripto para dünyası bir kumarhane değil, bir psikolojik savaştır.
Kar alım ve zarar durdurma koymamak, hayatı deneyimle değiştirmek demektir.
O 90 bin, kripto dünyasında ödediğim en pahalı öğrenim ücreti.
Ama o iflas nedeniyle, tüm işlem kurallarımı baştan yazmak zorunda kaldım.
Artık hesap kat kat arttı ama her işlem yaptığımda o şaka ve o 200U'luk kalan bakiyeyi hatırlıyorum.
Kardeşim, kripto dünyasında hayatta kalmak istiyorsan, unutma:
Piyasa yeniden başlayabilir, ama ana para kaybolursa gerçekten kaybolmuştur.
Kripto dünyasındaki ilk hayatta kalma kuralı, "nasıl zengin olunur" değil, "nasıl hayatta kalınır"dir.