Güneydoğu Asya'da seyahat ederken Buton Adası'nda bu ilginç kabileyle karşılaştım. Size söyleyeyim - bu insanların gördüğüm en gerçekçi mavi gözleri var! Sulawesi'deki bu uzak topluluğu ilk ziyaret ettiğimde bu manzaraya hazırlıklı değildim.

Gözleri sadece mavi değil - sizi delip geçen elektrik mavi. Kahverengi tenlerinin yanında ne kadar canlı göründükleri neredeyse rahatsız edici. Öncelikle kontakt lens takıp takmadıklarını merak ettim! Ama hayır, bu oldukça muhteşem bir şekilde kendini gösteren Waardenburg sendromu.

Yerel halk bana yüzyıllar önce Portekizli denizcilerin bu genleri getirdiğine dair bazı saçma hikayeler anlattı, ama bu tamamen saçmalık. Bu tamamen genetik mutasyon - bu küçük popülasyonda bu kadar yoğun olmasının ve başka yerlerde neredeyse hiç bulunmamasının ne kadar büyüleyici olduğu.

Ama beni rahatsız eden şey, bu insanların bir tür turistik cazibe haline gelmiş olmaları. Fotoğrafçılar, "egzotik" görünümlerini yakalamak için akın ediyorlar, ancak bunun arkasındaki tıbbi gerçeği anlamıyorlar. Bu sendrom genellikle işitme sorunlarına da neden olur, ama kimsenin bu kısmıyla ilgilendiği yok.

Kabile, kendine özgü görünümüyle gurur duymak ve dışarıdan gelenlerin onları biyolojik bir tuhaflık gibi muamele etmesine karşı duyduğu hayal kırıklığı arasında kalmış gibi görünüyor. Bir yaşlıya bu konuda sorduğumda, sadece omuz silkti ve "Gözlerimiz şimdi para kazandırıyor." dedi.

Bilim onları araştırmaya devam edecek, ama birinin onların ne istediğini sorduğundan şüpheliyim. Genetik tuhaflıkları bilimsel olarak büyüleyici olabilir, ancak dünyanın durumlarını metalaştırmış olmasında rahatsız edici bir şey var.