İslam'da Kedi - Nebi'nin Arkadaşı ile Deneyimim

Küçükken, büyükannem hep Abu Hurairah'tan, Nabi Muhammad'ın "Küçük Kedilerin Babası" anlamına gelen gerçek lakabıyla tanınan arkadaşından bahsederdi. O zamanlar nedenini anlamıyordum ama kendi kedim olduktan sonra, onun bu tüylü yaratığa neden bu kadar çok sevgi beslediğini çok iyi anlıyorum.

Bir kadının ahirette, aç kalan bir kediyi ölüme terk ettiği için ceza aldığına dair üzücü bir hikaye duydun mu? Ya da bir fahişenin, susuz kalan bir kediye su vererek günahlarının affedildiği ilham verici bir hikaye? Bunlar, İslam'ın kedilere ne kadar sevgiyle yaklaşılması gerektiği konusundaki öğretilerinin sadece küçük bir kısmıdır.

Birçok arkadaşımın kendilerini dindar olarak ilan etmelerinden ama sokak kedilerini kovmaktan veya hatta onlara zarar vermekten çekinmemelerinden sık sık rahatsız oluyorum. Oysa ki en çok hadis rivayet eden kişi olan Ebu Hureyre, gerçek bir kedi aşığıydı! Onun sık sık kucağında kediyle görüldüğü biliniyor.

Bence, Türkiye gibi Müslüman ülkelerde kedilerin çok saygı duyulması ve sık sık camilerde beslenmesi, ama başka yerlerde birçok kişinin umursamaması ironik. Türkiye'deki sufi dervişlerin kedileri manevi arkadaşları olarak görmesi hepimiz için bir örnek olmalı.

Kur'an, Allah'ın Adem'in çocuklarını onurlandırdığını belirtmektedir. Benim anladığıma göre, bu onur, tüm canlılara, özellikle de İslam tarihinin uzun bir parçası olan kedilere sevgi ve saygı gösterme sorumluluğumuzu kapsamaktadır.

Dürüst olmak gerekirse, kedilere kötü muamele gördüğümde duygularıma hakim olamıyorum. Kedileri sevmek sadece dini bir yükümlülüğü yerine getirmekle ilgili değil, aynı zamanda öğretilerimizin özünü oluşturan sevgi ve merhamet değerlerini yansıtmakla da ilgilidir.