Bugün ofisi düzenlerken, tesadüfen daha önce kredi kartı kullanırken yazdığım küçük notlardan bir deste buldum. O yıllarda, bu İşlem Geçmişi benim en büyük kabusum haline gelmişti - yemek yerken, uyurken, hatta eşimle birlikteyken bile kafamda sürekli hesap yapıyordum: Sonunda ne zaman bitecek?

Kredi kartı, uyuşturucu gibidir; "artık harcamamalıyım" derken, her geri ödeme günü geldiğinde dişimi sıkarak harcamaya devam ediyorum. Her harcama yaptığımda kendime "bu son harcama" diyorum ama sonuçta aylar geçiyor, yıllar geçiyor ve derinlik sanki sonsuz. O çaresizlik ve kayıtsızlık, birçok insanın hâlâ yaşadığı bir durum. O zamanlar otuzlu yaşlarımın başındaydım, hayatımın yolu daha uzun olmasına rağmen, hep sonsuz bir boşluğa bakıyormuşum gibi hissediyordum. Sayısız gece kâbuslarla uyanıyordum ve kendimi bir uçurumun kenarında uyuyormuşum gibi hissediyordum; her an düşebilirim.

Ama asla umutsuzluğa kapılmadım ve vazgeçemem - evde yaşlı ve hasta ebeveynlerim var, ayrıca iki küçük çocuğum var. Dayanmak zorundayım.

Dönüm noktası 2021'de gerçekleşti. O boğa piyasasına yetiştim, kırk bin lira ile başladım ve birkaç yıl içinde on milyonluk varlığa ulaştım, hem kendi hem de ailemin kaderini köklü bir şekilde değiştirdim ve sınıf atladım. Bu yüzden herkese söylemek istiyorum: Asla umudunuzu kaybetmeyin, fırsatlar her zaman gelecektir, önemli olan onları yakalayabilmenizdir. Kendinize inanın, siz de çaba ve zekayla hayatınızı yeniden yazabilirsiniz!