Bu kadar çok tasfiye olan insan varken, neden hala insanlar sözleşme oynamak için toplanıyor?

Kripto para dünyasındaki sözleşmeler, "dikenli şeker" olarak adlandırılmaya çoktan alışıldı - sayısız insanın burada battığını, ana paranın tamamen kaybolduğunu ve hatta platforma borçlandığını bilmesine rağmen, yine de insanlar ardı ardına bu yola dalıyor. Bu şeyin gerçekte ne gibi bir büyüsü var?
Sonuçta, tek bir çekirdek var: Çok baştan çıkarıcı.
Sözleşmelerin en çekici noktası, "küçükle büyük kazanma" kaldıraçıdır. Elinde birkaç bin liralık teminat tutarken, birkaç on kat kaldıraç seçip anında yüz binlerce liralık piyasa hareketini etkileyebilirsin. Piyasa, yönünde hareket ederse, hesap rakamları birkaç dakika içinde hızla artabilir; bu tür "yatarken hızlı para kazanma" yanılsaması, her türlü cazibeden daha etkili. Kimse "bir kez doğru tahminde bulunup birkaç yıl daha az çabalamayı" hayal etmedi ki? Bu zenginlik beklentisi, "Tasfiye Ol" riskini çoktan aklından çıkardı.
Ayrıca, sözleşmenin "esnekliği" kumarbazlar için çok cazip. Hisse senetleri düştüğünde sadece toparlanmayı beklemek zorundasınız, ama sözleşme ile "kısa pozisyon" alabilirsiniz - piyasa düştükçe para kazanıyorsunuz, hatta piyasa tamamen kırmızı olsa bile, bazıları bunu "koyunları traş etme fırsatı" olarak görüyor. Ayrıca, kripto para dünyası zaten karışık haberlerle dolu ve dalgalı, bir dakika olumlu haberlerle yükseliyor, bir dakika olumsuz haberlerle çöküyor, her zaman "yönü tahmin edebilirim" diyen biri çıkıyor ve "bir kez şansımı deneyip çıkayım" zihniyetiyle piyasaya giriyor, ama sonunda piyasanın rastgeleliği tarafından sert bir şekilde tokatlanıyor.
Daha zor savunulabilen bir şeyi "sürü psikolojisi"dir. Başkalarının kazanç sözleşmesi ekran görüntülerini paylaştığını görmek: "Dün gece bir yıllık maaş kazandım" "Üç günde ana parayı beş katına çıkardım", birkaç "kesin kazanma taktiği" ile birlikte, kim dayanabilir ki? Sürekli az sayıda "kazanan" üzerinde durmak, "başkaları yapabiliyorsa, ben de kesinlikle yapabilirim" düşüncesine kapılmak, arka plandaki %90 tasfiye olan insanları görmezden gelmekle sonuçlanır; bu kişilerin şikayet etme gücü bile yoktur. "Sadece hırsızın et yediğini görmek, hırsızın dayak yediğini görmemek" gibi bir şansa kapılmak, insanları en kolay şekilde tuzağa düşürür.
Ama sözleşmenin "tuzağı", hayal ettiğimizden çok daha derin. Yüksek kaldıraç bir çift taraflı kılıçtır, yükselirken ne kadar keyifliyse, düşerken de o kadar kötü. Küçük bir ters hareketle, teminat anında kaybolur, ekleme fırsatı bile kalmaz. Ayrıca kripto para dünyasında net bir düzenleme eksikliği var, ani haberler ve kötü niyetli dalgalanmalar aniden ortaya çıkabiliyor, bir saniye önce kar hesaplayan, bir saniye sonra tasfiye bildirimi alan çok fazla insan var.
Aslında herkes biliyor ki, sözleşmenin özü "kumardır", on kumardan dokuzu kaybetmek normdur. Ama "ya ben kazanan olursam" hayali buna engel olamaz, kan terle kazanılan parayı olasılıkları kumar oynamak için kullanıyorlar. Eğer sıradan yatırımcıların kimseyi yönlendiren yoksa ve risk yönetimi bilinci yoksa, gerçekten de kolayca bulaşmasınlar - "biraz oynayalım, sorun yok" düşüncesine kapılmasınlar; açgözlülük bir kez baş gösterdiğinde, all-in ve kaldıraç kullanma işlemleri yalnızca daha fazla kontrolden çıkacaktır.
Eğer gerçekten denemek istiyorsanız, unutmayın: Sadece kaybetmeyi göze alabileceğiniz parayla oynayın, her zaman pozisyonunuzu tam doldurmayın, daha da önemlisi yaşamınızı sözleşmenin "zengin olma hayalleri" üzerine inşa etmeyin. Sonuçta, sözleşme ile para kazanabilenler ya kuralları gerçek anlamda bilen deneyimli kişiler ya da şans eseri doğru yolda olan azınlıktır, büyük çoğunluk ise nihayetinde piyasada "soğan" olarak kalıyor.