Ünlü Çinli ekonomist Keyu Jin (, bir röportajda, Çin'in benzersiz siyasi ve ekonomik sistemini derinlemesine analiz ederek, Çin'in merkezi liderlik gücünün son derece merkezi olduğunu ve yerel yetkililerin terfi veya görevden alma süreçlerinin neredeyse tamamen merkezi otorite tarafından kontrol edildiğini belirtti.
Bu tür bir sistem tasarımı, yerel yönetimler arasında güçlü bir rekabet oluşturdu ve Çin tarzı "belediye başkanı ekonomisi" fenomenini yarattı. Başlangıçta GSYİH için yarışmaktan, daha sonra çılgınca gayrimenkul inşa etmeye, elektrikli araçları ve yenilenebilir enerji endüstrisini desteklemeye kadar, Çin yerel hükümetleri bir zamanlar hızlı bir ekonomik genişlemeyi teşvik etti, ancak birçok endişe de bıraktı.
Yerel yöneticilerin terfi edip etmeyeceği tamamen Pekin merkezi tarafından kontrol edilmektedir.
Jin, Çin'in siyasi merkezinin yüksek derecede merkezileştirilmiş olduğunu ve yerel yetkililerin terfi edip edemeyecekleri, cezalandırılıp cezalandırılmayacakları veya hatta görevden alınıp alınmayacakları konusunun tamamen merkezi hükümete bağlı olduğunu belirtti. Bu sistem, yerel yönetimlerin, yan şehirden daha iyi sonuçlar göstermeleri gerektiğini çok iyi anlamalarını sağlıyor, ancak bu sayede yükselebilirler.
GDP'yi artırmak için "belediye başkanı ekonomisi" ateşlendi, Çin emlak döngüsü başladı.
Jin, yerel belediye başkanlarının erken dönem performanslarının neredeyse yalnızca GSYİH'ye baktığını açıkladı. Nanjing şehrini örnek alırsak, belediye başkanı komşu şehrin GSYİH rakamlarını dikkatle takip ediyor.
Bu tür bir rekabet oldukça yoğundur, çünkü her belediye başkanı kamu sektöründe "daha üst bir seviyeye" ulaşmak istemektedir. Sonuç olarak, başlangıçta her yer mutlaka ihracatı artırmaya ve sanayileşmeye çalıştı, daha sonra arazi satmanın ve gayrimenkul geliştirmenin büyük mali gelirler getirdiğini fark ettiler ve böylece bir "arazi satıp bina yapma" çılgınlığı başladı.
Yerel yönetimler paraya sahip olduğunda, daha fazla sanayi desteklemek için yeniden yatırım yapar ve ekonomik döngüyü daha da hızlandırır. Bu, Çin emlak döngüsünün kökenidir; her şey, yerel görevlilerin "performans değerlendirmesi" için tasarladığı bir üründür.
GDP için çevreye önem vermemek, tüketimi Çin'in en büyük sorunu haline getiriyor.
Jin, bu tür bir eğilimin merkezî yönetimi değerlendirme standartlarını ayarlamaya zorladığını belirtti. Örneğin, "çevre koruma" bir kriter olarak daha önce listelenmişti, ancak GSYİH ile çelişmesi nedeniyle yerel yönetimler daha isteksizdi; ta ki merkezi yönetim "çevre koruma eksikliği" ni puan kırma maddesi olarak sıkı bir şekilde ele alana kadar, o zaman Pekin gerçekten "her gün mavi gökyüzü" görmeye başladı.
Ancak en büyük zorluk tüketimde. Jin, Çin'in dünyanın en büyük üretim ülkesi olmasına rağmen, bireysel tüketim gücünün buna ayak uyduramadığını belirtiyor. Tüketimi yerel hükümet yetkililerinin değerlendirme kriterlerine dahil etmenin, yerel yönetimlerin sosyal güvenlik ağı, sağlık, emeklilik ve istihdam konularına daha fazla önem vermesini sağlayabileceği ve halkın sadece para biriktirmek yerine harcama yapma cesareti bulabileceği ihtimalini artıracağını söylüyor.
)Not: Her gün mavi gökyüzü, Pekin'in geçmişte sanayi emisyonları nedeniyle ciddi şekilde etkilenen gökyüzünü kastetmektedir. Ancak merkezi otoritelerin katı talepleri sonrasında, kısa bir süre içinde hava kalitesi önemli ölçüde iyileşmiştir.(
Teknoloji yarışları gizli göstergeler haline geldi, para harcayıp kaynakları israf etmek.
Jin, son yıllarda Çin yerel hükümetlerinin gizli değerlendirme kriterlerinin "yenilik ve teknoloji" haline geldiğini belirtti ve bu durum, ülke genelinde elektrikli araçlara yatırım yapılmasına neden oldu. Söylentilere göre, 80'den fazla şehir kendi markalarına sahip.
Güneş panelleri, yarı iletkenler ve AI girişimleri, yerel odaklar haline geldi ve her yer kendi "şampiyon şirketini" ortaya çıkarmak istiyor. Bu tür bir rekabet endüstri gelişimini teşvik etse de, aynı zamanda büyük miktarda sermaye israfına neden oldu ve birçok şirketin aşamalı olarak elenmesine yol açtı.
Çin sanayi politikaları canlandırmaya yardımcı oluyor, ancak israf ve verimsizlik ile birlikte.
Jin itiraf etti ki, bu "devletin yerel rekabeti desteklemesi" modeli verimliliği düşük ve fon dağılımı ciddi şekilde hatalı olmasına rağmen, stratejik yeni ortaya çıkan endüstrilerde başarılıdır.
Elektrikli araçlar, güneş enerjisi ve hatta yarı iletkenler, yerel hükümetlerin topluca yatırım yapmasıyla uluslararası standartlara hızlı bir şekilde ulaşmıştır. Sorun şu ki, pazar olgunlaştığında, devlet zamanında geri çekilmezse israf ve verimsizlik ortaya çıkar. Teorik olarak, pazar rekabeti ve girişim sermayesi hangi oyuncuların kalacağını belirlemelidir.
Doğu ve Batı, siyasi sistem nedeniyle hala farklılıklar göstermektedir.
Sunucu soru sordu, neden Amerika veya Batı "belediye başkanı ekonomisi" yapmıyor.
Jin, siyasi sistemlerin farklı olmasının neden olduğunu belirtti. Çin'deki yerel belediye başkanları sadece merkezi hükümeti memnun ederek terfi alabilirken, Batı'da oy pusulalarına ihtiyaç vardır, bu nedenle önce seçmenlerin ihtiyaçlarını karşılamak gerekmekte, bu da eğitime, sağlık hizmetlerine ve sosyal yardımlara daha fazla önem verilmesi anlamına gelmektedir; sadece ekonomik rakamlarla oynamak yerine.
Uzun vadeli planlarla "kısa ve hızlı" çelişkisi, Çin'in yeni nesil bilincinin yükselişi
Jin, Çin'in diğer bir özelliğinin "hem uzun vadeli hem de aceleci" olan çelişkili kültürü olduğunu belirtti. Uzun vadede, merkezi yönetim yirmi yıl veya daha fazla sürede gelişim planlayabiliyor ve ebeveynler çocukları için on yıllarca yatırım yapmaya istekli.
Diğer tarafta, "kısa, düz, hızlı" olarak adlandırılan şey var; bu aslında voleybol taktiğiydi, daha sonra ekonomik ve sosyal bir terim haline geldi. Anlamı, kısa sürede sonuç almak, hızlı kazanç elde etmek ve duygusal veya işbirliklerinin çok yüzeysel olmasıdır. Bu zihniyet, birçok Çinli işletmenin beş ila on yıl içinde patlama yapmasını sağladı, ancak aynı zamanda hızlı bir şekilde solmalarına da neden olabiliyor. Pandemi sonrası, ekonomik duraklama ile birlikte, bu kültür zayıflıyor; genç nesil daha çok kalite ve uzun vadeli değerle ilgileniyor.
"Şehir ekonomisi" hızlı bir büyüme getiriyor, tüketim odaklı bir dönüşüm mümkün mü?
Genel olarak, Çin'in "belediye başkanı ekonomisi" modeli son birkaç on yılda gerçekten hızlı bir büyümeyi teşvik etti ve Çin'in yeni sanayilerde öne çıkmasını sağladı.
Ancak, kaynak israfı, yetersiz tüketim ve kısa vadeli zihniyet, şu anda en acil zorluklar olmaya devam ediyor. Gelecekte, değerlendirme standartlarını üretimden "tüketim"e kaydırıp kaydıramayacağımız, Çin'in "üretim devi" olmaktan gerçek bir "tüketim gücü"ne dönüşüp dönüşemeyeceğini belirleyebilir.
Bu makale, Çin'in GSYİH'sını artırırken emlak piyasasını nasıl çökerttiğini, "belediye başkanı ekonomisi"nin gerçek yüzünü tam olarak açıklıyor. İlk olarak Chain News ABMedia'da yayımlandı.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Çin, GSYİH'yi artırmaya çalışırken aynı zamanda konut piyasasını çökertiyor, "Belediye Başkanı Ekonomisi"nin gerçek iç yüzünü tamamen deşifre ediyor.
Ünlü Çinli ekonomist Keyu Jin (, bir röportajda, Çin'in benzersiz siyasi ve ekonomik sistemini derinlemesine analiz ederek, Çin'in merkezi liderlik gücünün son derece merkezi olduğunu ve yerel yetkililerin terfi veya görevden alma süreçlerinin neredeyse tamamen merkezi otorite tarafından kontrol edildiğini belirtti.
Bu tür bir sistem tasarımı, yerel yönetimler arasında güçlü bir rekabet oluşturdu ve Çin tarzı "belediye başkanı ekonomisi" fenomenini yarattı. Başlangıçta GSYİH için yarışmaktan, daha sonra çılgınca gayrimenkul inşa etmeye, elektrikli araçları ve yenilenebilir enerji endüstrisini desteklemeye kadar, Çin yerel hükümetleri bir zamanlar hızlı bir ekonomik genişlemeyi teşvik etti, ancak birçok endişe de bıraktı.
Yerel yöneticilerin terfi edip etmeyeceği tamamen Pekin merkezi tarafından kontrol edilmektedir.
Jin, Çin'in siyasi merkezinin yüksek derecede merkezileştirilmiş olduğunu ve yerel yetkililerin terfi edip edemeyecekleri, cezalandırılıp cezalandırılmayacakları veya hatta görevden alınıp alınmayacakları konusunun tamamen merkezi hükümete bağlı olduğunu belirtti. Bu sistem, yerel yönetimlerin, yan şehirden daha iyi sonuçlar göstermeleri gerektiğini çok iyi anlamalarını sağlıyor, ancak bu sayede yükselebilirler.
GDP'yi artırmak için "belediye başkanı ekonomisi" ateşlendi, Çin emlak döngüsü başladı.
Jin, yerel belediye başkanlarının erken dönem performanslarının neredeyse yalnızca GSYİH'ye baktığını açıkladı. Nanjing şehrini örnek alırsak, belediye başkanı komşu şehrin GSYİH rakamlarını dikkatle takip ediyor.
Bu tür bir rekabet oldukça yoğundur, çünkü her belediye başkanı kamu sektöründe "daha üst bir seviyeye" ulaşmak istemektedir. Sonuç olarak, başlangıçta her yer mutlaka ihracatı artırmaya ve sanayileşmeye çalıştı, daha sonra arazi satmanın ve gayrimenkul geliştirmenin büyük mali gelirler getirdiğini fark ettiler ve böylece bir "arazi satıp bina yapma" çılgınlığı başladı.
Yerel yönetimler paraya sahip olduğunda, daha fazla sanayi desteklemek için yeniden yatırım yapar ve ekonomik döngüyü daha da hızlandırır. Bu, Çin emlak döngüsünün kökenidir; her şey, yerel görevlilerin "performans değerlendirmesi" için tasarladığı bir üründür.
GDP için çevreye önem vermemek, tüketimi Çin'in en büyük sorunu haline getiriyor.
Jin, bu tür bir eğilimin merkezî yönetimi değerlendirme standartlarını ayarlamaya zorladığını belirtti. Örneğin, "çevre koruma" bir kriter olarak daha önce listelenmişti, ancak GSYİH ile çelişmesi nedeniyle yerel yönetimler daha isteksizdi; ta ki merkezi yönetim "çevre koruma eksikliği" ni puan kırma maddesi olarak sıkı bir şekilde ele alana kadar, o zaman Pekin gerçekten "her gün mavi gökyüzü" görmeye başladı.
Ancak en büyük zorluk tüketimde. Jin, Çin'in dünyanın en büyük üretim ülkesi olmasına rağmen, bireysel tüketim gücünün buna ayak uyduramadığını belirtiyor. Tüketimi yerel hükümet yetkililerinin değerlendirme kriterlerine dahil etmenin, yerel yönetimlerin sosyal güvenlik ağı, sağlık, emeklilik ve istihdam konularına daha fazla önem vermesini sağlayabileceği ve halkın sadece para biriktirmek yerine harcama yapma cesareti bulabileceği ihtimalini artıracağını söylüyor.
)Not: Her gün mavi gökyüzü, Pekin'in geçmişte sanayi emisyonları nedeniyle ciddi şekilde etkilenen gökyüzünü kastetmektedir. Ancak merkezi otoritelerin katı talepleri sonrasında, kısa bir süre içinde hava kalitesi önemli ölçüde iyileşmiştir.(
Teknoloji yarışları gizli göstergeler haline geldi, para harcayıp kaynakları israf etmek.
Jin, son yıllarda Çin yerel hükümetlerinin gizli değerlendirme kriterlerinin "yenilik ve teknoloji" haline geldiğini belirtti ve bu durum, ülke genelinde elektrikli araçlara yatırım yapılmasına neden oldu. Söylentilere göre, 80'den fazla şehir kendi markalarına sahip.
Güneş panelleri, yarı iletkenler ve AI girişimleri, yerel odaklar haline geldi ve her yer kendi "şampiyon şirketini" ortaya çıkarmak istiyor. Bu tür bir rekabet endüstri gelişimini teşvik etse de, aynı zamanda büyük miktarda sermaye israfına neden oldu ve birçok şirketin aşamalı olarak elenmesine yol açtı.
Çin sanayi politikaları canlandırmaya yardımcı oluyor, ancak israf ve verimsizlik ile birlikte.
Jin itiraf etti ki, bu "devletin yerel rekabeti desteklemesi" modeli verimliliği düşük ve fon dağılımı ciddi şekilde hatalı olmasına rağmen, stratejik yeni ortaya çıkan endüstrilerde başarılıdır.
Elektrikli araçlar, güneş enerjisi ve hatta yarı iletkenler, yerel hükümetlerin topluca yatırım yapmasıyla uluslararası standartlara hızlı bir şekilde ulaşmıştır. Sorun şu ki, pazar olgunlaştığında, devlet zamanında geri çekilmezse israf ve verimsizlik ortaya çıkar. Teorik olarak, pazar rekabeti ve girişim sermayesi hangi oyuncuların kalacağını belirlemelidir.
Doğu ve Batı, siyasi sistem nedeniyle hala farklılıklar göstermektedir.
Sunucu soru sordu, neden Amerika veya Batı "belediye başkanı ekonomisi" yapmıyor.
Jin, siyasi sistemlerin farklı olmasının neden olduğunu belirtti. Çin'deki yerel belediye başkanları sadece merkezi hükümeti memnun ederek terfi alabilirken, Batı'da oy pusulalarına ihtiyaç vardır, bu nedenle önce seçmenlerin ihtiyaçlarını karşılamak gerekmekte, bu da eğitime, sağlık hizmetlerine ve sosyal yardımlara daha fazla önem verilmesi anlamına gelmektedir; sadece ekonomik rakamlarla oynamak yerine.
Uzun vadeli planlarla "kısa ve hızlı" çelişkisi, Çin'in yeni nesil bilincinin yükselişi
Jin, Çin'in diğer bir özelliğinin "hem uzun vadeli hem de aceleci" olan çelişkili kültürü olduğunu belirtti. Uzun vadede, merkezi yönetim yirmi yıl veya daha fazla sürede gelişim planlayabiliyor ve ebeveynler çocukları için on yıllarca yatırım yapmaya istekli.
Diğer tarafta, "kısa, düz, hızlı" olarak adlandırılan şey var; bu aslında voleybol taktiğiydi, daha sonra ekonomik ve sosyal bir terim haline geldi. Anlamı, kısa sürede sonuç almak, hızlı kazanç elde etmek ve duygusal veya işbirliklerinin çok yüzeysel olmasıdır. Bu zihniyet, birçok Çinli işletmenin beş ila on yıl içinde patlama yapmasını sağladı, ancak aynı zamanda hızlı bir şekilde solmalarına da neden olabiliyor. Pandemi sonrası, ekonomik duraklama ile birlikte, bu kültür zayıflıyor; genç nesil daha çok kalite ve uzun vadeli değerle ilgileniyor.
"Şehir ekonomisi" hızlı bir büyüme getiriyor, tüketim odaklı bir dönüşüm mümkün mü?
Genel olarak, Çin'in "belediye başkanı ekonomisi" modeli son birkaç on yılda gerçekten hızlı bir büyümeyi teşvik etti ve Çin'in yeni sanayilerde öne çıkmasını sağladı.
Ancak, kaynak israfı, yetersiz tüketim ve kısa vadeli zihniyet, şu anda en acil zorluklar olmaya devam ediyor. Gelecekte, değerlendirme standartlarını üretimden "tüketim"e kaydırıp kaydıramayacağımız, Çin'in "üretim devi" olmaktan gerçek bir "tüketim gücü"ne dönüşüp dönüşemeyeceğini belirleyebilir.
Bu makale, Çin'in GSYİH'sını artırırken emlak piyasasını nasıl çökerttiğini, "belediye başkanı ekonomisi"nin gerçek yüzünü tam olarak açıklıyor. İlk olarak Chain News ABMedia'da yayımlandı.