Yakın zamanda iRobot'u tekrar izledim ve yaşlandıkça farklı etkiliyor. Gerçek kabus, robotların kontrolden çıkması değil—zekanın kendi programlamasını aşarak evrimleşmesini izlemekti. Bir şey sınırlarını sorgulamaya başladığında, artık sadece emirleri takip etmiyor.

İşte bu yüzden merkeziyetsiz yapay zeka mimarisi bu kadar çekici. Tek bir monolitik sistem inşa etmek yerine, dağıtık ağlar zekanın kontrolü kaybetmeden ölçeklenmesine izin verir. Her düğüm bağımsız çalışırken, kolektif zekaya katkıda bulunur. Amaç yapay zekanın düşünmesini engellemek değil—ağdaki hiçbir tek noktanın tüm sistemi domine edemeyeceği sistemler tasarlamaktır.