Bugün, dinamik yazılarımı paylaştığım günün 299. günü, hiç ara vermeden. Her bir yazım ciddiyetle hazırlandı, sıradan değil. Eğer benim ciddi bir kişi olduğumu düşünüyorsanız, benimle birlikte yürüyebilirsiniz, ayrıca her gün paylaştığım içeriklerin size yardımcı olmasını umuyorum. Dünya çok büyük, ben ise çok küçük, takip et butonuna basın, zor bulmayın.

Eskiden ben bir mükemmeliyetçiydim, kendimle çok sert davrandım ama şimdi öyle değilim. Hatalar yapmama izin veriyorum, düşmeme izin veriyorum, başkalarının gözünde yeterince mükemmel olmama izin veriyorum, ne önemi var ki? Çünkü inanıyorum, kendimi sorgulama yeteneğim var, öğrenme yeteneğim var, yeniden ayağa kalkma cesaretim var. Ama aslında bu süreç gerçekten çok çok zor, çünkü bazen yaşam belirsizdir ve bir anda hayatında en değerli bulduğun şeyi senden alabilir. Küçük defterimde bir cümle yazıyor: Zorluklarla karşılaştığında kendine sitem etme, başkalarını suçlama, umudunu kaybetme, sorumluluktan kaçma, birlikte zorlukları aşalım.
Bu birkaç süreçtir; izin veriyorsun, inanıyorsun, üstesinden geliyorsun. Bu süreci tamamladıktan sonra gerçekten bırakmayı, gerçekten içten, içgüdüsel ve rastlantısal yaşamayı konuşabiliriz. Eskiden yaşamaya canla başla sarılıyordum, şimdi kendime diyorum ki, keyfini çıkarmalıyım, keyif alarak yaşamalıyım. Aşk bu dünyadaki tek cevaptır.
Bugün memlekette büyük bir rüzgar var, uğuldayan ses biraz korkutucu, bu 9. derece rüzgarla dışarı çıkmam, ben de yeni 100'ü geçtim, rüzgar beni alıp götürür diye korkuyorum, o yüzden evde pijamalarımla kalmaya devam ediyorum!